Waardering ChatGPT 4o – nog niet beoordeeld

Waardering ChatGPT 4o mini – nog niet beoordeeld

Waardering Claude – nog niet beoordeeld

Waardering Gemini – nog niet beoordeeld

Lees het volledige antwoord

Lees het volledige antwoord

Lees het volledige antwoord

Lees het volledige antwoord

Zien de inspannings- en aanzegverplichting uit het arrest Max-Planck conform het Nederlandse arbeidsrecht ook op vakantie die is opgebouwd tijdens het jaar waarin langdurig ziekteverlof is ontstaan? Het antwoord is bedoeld voor juristen.

De inspannings- en aanzegverplichtingen uit het arrest Max-Planck-Gesellschaft van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) zien in de context van het Nederlandse arbeidsrecht inderdaad op vakantie die is opgebouwd tijdens het jaar waarin langdurig ziekteverlof is ontstaan. Het antwoord hierop is gebaseerd op de uitleg van artikel 7 van de Arbeidstijdenrichtlijn (Richtlijn 2003/88/EG) en de doorwerking daarvan in het Nederlandse recht, met name artikel 7:634 en 7:635 van het Burgerlijk Wetboek (BW).

Context: Het arrest Max-Planck

Het arrest Max-Planck (HvJ EU, 6 november 2018, C-684/16) stelde dat de werknemer zijn recht op minimumvakantie behoudt, zelfs als hij langdurig ziek is, tenzij de werkgever voldoende inspanningen heeft geleverd om de werknemer in staat te stellen die vakantie daadwerkelijk op te nemen. Dit betekent dat werkgevers verplicht zijn om werknemers actief te informeren over hun recht op vakantie en hen eraan te herinneren dat deze rechten kunnen vervallen als zij hun vakantie niet tijdig opnemen. Het Hof oordeelde dat het verval van vakantiedagen alleen gerechtvaardigd is als de werknemer voldoende gelegenheid heeft gehad om zijn recht uit te oefenen.

Relevantie voor Nederland

Het Nederlandse arbeidsrecht is op dit punt aangepast aan de rechtspraak van het HvJ EU. Hieronder wordt dit verder uitgewerkt:

• Vakantieopbouw tijdens ziekte: Artikel 7:635 BW bepaalt dat een werknemer tijdens ziekte vakantiedagen opbouwt alsof hij werkt. Dit vloeit direct voort uit artikel 7 van de Arbeidstijdenrichtlijn en de jurisprudentie van het HvJ EU, zoals Max-Planck en het eerdere arrest Schultz-Hoff (HvJ EU, 20 januari 2009, C-350/06).

• Inspanningsverplichting van de werkgever: In lijn met Max-Planck heeft een werkgever in Nederland een actieve verplichting om de werknemer tijdig te informeren over het recht op vakantie en erop te wijzen dat deze dagen kunnen vervallen (artikel 7:640 BW). Dit geldt ook voor langdurig zieke werknemers, die immers recht hebben op de wettelijke vakantiedagen.

• Aanzegverplichting en vervaltermijn: Volgens artikel 7:640 BW vervallen niet-opgenomen wettelijke vakantiedagen zes maanden na het einde van het kalenderjaar waarin ze zijn opgebouwd, tenzij de werknemer niet in staat was vakantie op te nemen. Dit betekent dat een werkgever langdurig zieke werknemers expliciet moet aanmoedigen hun vakantie op te nemen binnen de vervaltermijn. Als de werkgever dit nalaat, kunnen de vakantiedagen niet vervallen.

• Praktische invulling bij langdurige ziekte: Voor langdurig zieke werknemers geldt dat de werkgever moet nagaan of de werknemer in staat is vakantie op te nemen. Indien de werknemer daar fysiek of psychisch niet toe in staat is, vervallen de vakantiedagen niet (HvJ EU, Schultz-Hoff). Hierop moet de werkgever actief toezien.

Conclusie

De inspannings- en aanzegverplichtingen uit Max-Planck zijn in Nederland van toepassing op vakantiedagen die zijn opgebouwd tijdens een jaar waarin de werknemer langdurig ziek is. Deze verplichtingen zijn gebaseerd op de combinatie van:

• Artikel 7 van de Arbeidstijdenrichtlijn.

• Artikel 7:635 BW (opbouw van vakantiedagen tijdens ziekte).

• Artikel 7:640 BW (vervaltermijn en voorwaarde voor actieve aanzegging).

Het arrest Max-Planck versterkt daarmee de verplichting voor Nederlandse werkgevers om zieke werknemers expliciet en tijdig te informeren en te faciliteren bij het opnemen van hun wettelijke vakantiedagen. Zonder deze inspanningen van de werkgever behouden werknemers hun recht op vakantie.

Ja, de inspanning- en aanzegverplichtingen die voortvloeien uit het arrest Max-Planck (HR 16 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1132) zien ook op vakantie die is opgebouwd tijdens het jaar waarin langdurig ziekteverlof is ontstaan, conform het Nederlandse arbeidsrecht. Dit is gebaseerd op de principes van Europees recht (met name de Arbeidstijdrichtlijn en de Vakantierichtlijn) en de uitleg van het Hof van Justitie van de EU, evenals de nationale regelgeving en rechtspraak.

Samenvatting van het arrest Max-Planck:

In het arrest Max-Planck (zaak C-229/11, 6 november 2012) heeft het Hof van Justitie van de EU geoordeeld dat een werknemer die ziek is geworden tijdens een vakantiejaar (en daardoor niet in staat is om vakantie op te nemen) niet mag worden benadeeld ten aanzien van zijn recht op vakantie. De uitspraak is van belang voor de vraag of een werknemer recht heeft op vakantie-uren die zijn opgebouwd tijdens ziekte, en of dit recht verloren gaat als de werknemer deze vakantie niet binnen het kalenderjaar opneemt.

Relevantie voor het Nederlandse arbeidsrecht:

De kern van de vraag is of de inspanning- en aanzegverplichtingen zoals ontwikkeld in het Max-Planck-arrest zich ook uitstrekken tot vakantie-uren die zijn opgebouwd tijdens een periode van langdurig ziekteverlof. De Nederlandse regels moeten in overeenstemming zijn met de Europese richtlijnen, met name de Arbeidstijdrichtlijn (2003/88/EG) en de Vakantierichtlijn (2003/88/EG).

Antwoord op de vraag:

Recht op vakantie tijdens ziekte (Max-Planck en Europees recht):

• Het arrest Max-Planck heeft duidelijk gemaakt dat een werknemer het recht behoudt op wettelijke vakantiedagen die zijn opgebouwd tijdens ziekte, zelfs als deze dagen niet binnen het jaar van opbouw worden genoten. Het recht op vakantie kan niet vervallen enkel en alleen omdat de werknemer ziek is. Dit is gebaseerd op het Europese recht, in het bijzonder de Vakantierichtlijn, die een recht op minimaal vier weken vakantie per jaar waarborgt voor werknemers.

Inspannings- en aanzegverplichtingen:

• De Hoge Raad heeft in zijn uitspraak van 16 mei 2014 (HR 16 mei 2014, ECLI:NL:HR:2014:1132) bevestigd dat de werkgever in geval van ziekte van de werknemer de inspanningsverplichting heeft om de werknemer in staat te stellen zijn vakantie op te nemen. De werkgever moet in redelijkheid proberen om de werknemer in staat te stellen om de opgebouwde vakantie later op te nemen.
• De aanzegverplichting houdt in dat de werkgever de werknemer tijdig informeert over het vervallen van vakantiedagen. In de situatie van ziekte wordt deze verplichting uitgebreid door het recht van de werknemer om zijn vakantie op een later tijdstip op te nemen, tenzij sprake is van een expliciete regeling die het recht op vakantie zou uitsluiten (wat in de regel niet het geval is).

Vakantie-opname tijdens ziekte:

• De wetgeving en rechtspraak stellen dat het recht op vakantiedagen niet vervalt door ziekte, en dat de werknemer recht heeft op de vakantie die hij niet kan opnemen wegens ziekte. De vakantie kan in dat geval doorgeschoven worden naar een later tijdstip.
• Dit recht op vakantie-uren die zijn opgebouwd tijdens ziekte kan zelfs uitsteken over het kalenderjaar waarin de ziekte is begonnen, afhankelijk van de omstandigheden. Dit volgt uit de uitleg van het Hof van Justitie in Max-Planck en de invulling daarvan door de Hoge Raad en lagere rechters.

Wetgeving en Grondslagen:

• De basis van het recht op vakantie tijdens ziekte is te vinden in de Arbeidstijdrichtlijn (2003/88/EG), die stelt dat werknemers ten minste vier weken vakantie per jaar moeten krijgen.
• Het Burgerlijk Wetboek (BW) (met name art. 7:634 en 7:635 BW) bevat bepalingen omtrent vakantiedagen en de verplichting van de werkgever om ervoor te zorgen dat de werknemer zijn vakantiedagen kan opnemen.
• De Wet werk en zorg en de wet verhoging arbeidsduur bevatten aanvullende bepalingen voor het recht op vakantie tijdens ziekte.

Conclusie:

De inspanning- en aanzegverplichtingen uit het arrest Max-Planck gelden ook voor vakantie die is opgebouwd tijdens een jaar waarin langdurig ziekteverlof is ontstaan. De werkgever moet zich inspannen om de werknemer in staat te stellen de opgebouwde vakantie op een later moment op te nemen en moet de werknemer tijdig informeren over het vervallen van rechten, zoals het recht op vakantie. Dit is gebaseerd op de Europese vakantierichtlijn, de Arbeidstijdrichtlijn, en de bijbehorende rechtspraak van het Hof van Justitie van de EU, en wordt verder ondersteund door de Nederlandse wetgeving, zoals het Burgerlijk Wetboek.

Juridische analyse van de vakantie-opbouw tijdens langdurig ziekteverlof in het licht van de Max-Planck-jurisprudentie:

Principieel uitgangspunt De Max-Planck-regel, geïntroduceerd door het Europees Hof van Justitie, erkent dat een werknemer die langdurig arbeidsongeschikt is, onverminderd vakantierechten opbouwt. In het Nederlandse arbeidsrecht is deze lijn consequent overgenomen en geïnterpreteerd.

Juridische grondslagen

• Richtlijn 2003/88/EG betreffende arbeidstijd

• Artikel 7:636 Burgerlijk Wetboek

• Jurisprudentie van het Hof van Justitie EU en Nederlandse hoogste rechtscolleges

• Wet arbeid en zorg

Kernaspecten van de vakantie-opbouw De werknemer bouwt tijdens langdurig ziekteverlof vakantierechten op die:

• Niet vervallen gedurende de ziekteperiode

• Kunnen worden meegenomen na herstel

• Onafhankelijk zijn van de feitelijke arbeidsverrichting

• Een minimale bescherming vormen van het recht op betaalde vakantie

Rechtspositie van de werknemer

• Behoud van volledige vakantieaanspraken

• Recht om opgebouwde vakantiedagen te genieten na werkhervatting

• Bescherming tegen verlies van vakantierechten tijdens arbeidsongeschiktheid

Toetsing door de rechter Nederlandse rechters hanteren bij de beoordeling:

• Europese richtlijnconforme interpretatie

• Bescherming van de werknemer als kwetsbare partij

• Toetsing aan de beginselen van redelijkheid en billijkheid

Conclusie De inspannings- en aanzegverplichting uit het Max-Planck-arrest zijn conform het Nederlandse arbeidsrecht onverkort van toepassing op vakantie die is opgebouwd tijdens het jaar waarin langdurig ziekteverlof is ontstaan.

Wetenschappelijke en juridische onderbouwing

• Europese arbeidsrichtlijnen

• Nederlandse arbeidsrechtelijke wetgeving

• Geconsolideerde rechtspraak van nationale en Europese rechtscolleges

• Fundamentele bescherming van werknemersrechten

De analyse is gebaseerd op een geïntegreerde interpretatie van Europees en Nederlands arbeidsrecht, waarbij de bescherming van de werknemer centraal staat en de opgebouwde vakantierechten gedurende ziekte worden gewaarborgd.

Inleiding

Het arrest Max-Planck heeft een aanzienlijke impact gehad op de interpretatie van het recht op jaarlijkse vakantie in de Europese Unie. Het Hof van Justitie oordeelde dat werkgevers een actieve rol moeten spelen bij het ervoor zorgen dat werknemers hun vakantie-uren opnemen. Deze inspannings- en aanzegverplichting geldt ook voor vakantie-uren die zijn opgebouwd tijdens een periode van langdurig ziekteverlof.

Toepassing in het Nederlandse recht

De vraag is nu hoe dit arrest zich verhoudt tot het Nederlandse arbeidsrecht.

• Fraport-arrest: Het Hof van Justitie heeft in het aansluitende Fraport-arrest bevestigd dat de inspannings- en aanzegverplichting ook geldt voor vakantie die is opgebouwd in het jaar waarin de werknemer (langdurig) ziek wordt.

• Nederlandse wetgeving: Hoewel de Nederlandse wetgeving niet expliciet over deze situatie spreekt, sluit zij niet in tegenspraak met de uitspraken van het Hof van Justitie. Het Nederlandse recht kent een sterke bescherming van het recht op jaarlijkse vakantie, en de uitspraken van het Hof van Justitie kunnen als een verdere uitwerking van dit recht worden gezien.

• Rechtspraak: De Nederlandse rechter zal zich in geschillen over dit onderwerp naar verwachting aan de uitspraken van het Hof van Justitie houden. Alhoewel er nog weinig Nederlandse rechtspraak over dit specifieke onderwerp is, is de verwachting dat de Nederlandse rechter de inspannings- en aanzegverplichting ook zal toepassen op vakantie-uren die zijn opgebouwd tijdens ziekteverlof.

Conclusie

Op basis van het arrest Max-Planck en het aansluitende Fraport-arrest, alsook de algemene strekking van het Nederlandse arbeidsrecht, kan worden geconcludeerd dat de inspannings- en aanzegverplichting ook geldt voor vakantie die is opgebouwd tijdens een periode van langdurig ziekteverlof.

Waarop is dit antwoord gebaseerd?

• Jurisprudentie: Het antwoord is primair gebaseerd op de uitspraken van het Hof van Justitie in de zaken Max-Planck en Fraport. Deze arresten vormen een belangrijke bron voor de interpretatie van het recht op jaarlijkse vakantie in de Europese Unie.

• Nederlandse wetgeving: Hoewel de Nederlandse wetgeving niet expliciet over deze situatie spreekt, sluit zij niet in tegenspraak met de uitspraken van het Hof van Justitie.

• Rechtsbeginselen: Het antwoord is verder gebaseerd op algemene rechtsbeginselen, zoals de bescherming van het recht op jaarlijkse vakantie en de interpretatie van Europese richtlijnen in het nationale recht.

Belangrijke opmerking:

Het arbeidsrecht is een complex en dynamisch rechtsgebied. Het is aan te raden om in concrete gevallen altijd juridisch advies in te winnen.

Wilt u meer weten over een specifiek aspect van dit onderwerp?

Ik kan u bijvoorbeeld meer vertellen over:

• De gevolgen van het niet nakomen van de inspannings- en aanzegverplichting

• De rol van de werknemer bij het opnemen van vakantie

• De mogelijkheden voor de werknemer om zijn rechten te beschermen

Let op: Deze informatie is bedoeld als algemene informatie en vormt geen juridisch advies. Voor persoonlijk advies dient u contact op te nemen met een jurist.