Rachel Imamkhan
Waarom heb ik dit juridische boek gekozen?
Ik heb dit boek al jaren geleden gelezen, maar de schrijnende situaties die het beschrijft, zijn mij bijgebleven. ‘Gevangen tussen grenzen’ van Annemarie Busser vertelt verhalen van
vluchtelingen. Het boek beschrijft het menselijk leed dat schuilgaat achter de bureaucratische vreemdelingenrechtelijke procedure die de Nederlandse overheid heeft gecreëerd. Als advocaat ben je vooral bezig met het schrijven van processtukken en het in acht houden van de termijnen. Dit boek laat het leed zien achter deze ingewikkelde procedures. Zo beschrijft Busser een casus van een asielzoekster die zich in januari 2002 met ernstige lichamelijke klachten meldt bij een verpleegkundige in het asielzoekerscentrum. Pas in augustus 2003 wordt zij doorverwezen naar het ziekenhuis, waar uiteindelijk blijkt dat ze ongeneeslijk ziek is. Ze krijgt geen verblijfsvergunning en ze moet, samen met haar gezin, Nederland verlaten.
Iedere Nederlandse burger heeft recht op adequate zorg en kan een huisarts raadplegen. Asielzoekers moeten echter eerst langs een verpleegkundige van de medische dienst. Die moet namelijk beoordelen of de patiënt wordt doorverwezen naar een specialist. Door deze
langdurige procedure kan de medische situatie van asielzoekers natuurlijk verslechteren, of er zelfs toe leiden dat asielzoekers overlijden, zoals in deze casus.
De meeste vluchtelingen zijn op zoek naar een beter en veiliger bestaan. In veel gevallen is vertrek uit eigen land dan ook noodgedwongen. Vluchtelingen zoeken bescherming in een ander land omdat ze die in hun eigen land niet krijgen. Het is niet goed dat ze dan in een
land terecht komen waarin de procedures zo ingewikkeld zijn dat zelfs een gemiddelde burger ze met moeite begrijpt, laat staan vluchtelingen die de taal niet machtig zijn en onbekend zijn met de Nederlandse cultuur. De overheid wil het aantal rechtszaken verminderen en terugdringen. Het tegenstrijdige is dat de rechtzoekende juist procedeert tegen diezelfde overheid, die ontoegankelijk is en ingewikkelde procedures handhaaft. Tegelijkertijd wordt bij elke zaak die de overheid verliest, kosten noch moeite gespaard om een rechtsmiddel tegen het verlies in te stellen. Juist de overheid zorgt ervoor dat de rechtzoekende gedwongen wordt om oneindig door te procederen.
Wat is mijn meest bijzondere bibliotheekherinnering?
Ik houd van bibliotheken met veel lichtinval. Ik vind het ook altijd heel fijn als een bibliotheek rust uitstraalt.
Waarom ben ik lid van de Praktizijn?
De Praktizijnsbibliotheek is de meest complete juridische bibliotheek die ik ken. De medewerkers zijn erg toegankelijk en behulpzaam. Ik ben regelmatig op zoek naar artikelen
of boeken die online onvindbaar zijn, omdat ze uit de jaren 70 of 80 stammen. De medewerkers zoeken een oplossing en halen die artikelen vaak uit het archief tevoorschijn. De uitbreiding van cursussen, het meedenken over ontwikkelingen binnen de advocatuur en toegang voor de sociale advocatuur, zoals de GIO-overleggen, ervaar ik als positief. Het is mooi om te zien dat de Praktizijns een bijdrage leveren aan de sociale advocatuur.
